Culturele assimilatie van buitenlandse huwelijken
Met de komst van online dating- en matchmakingdiensten zijn buitenlandse huwelijken nog nooit zo toegankelijk geweest. Deze diensten hebben de horizon verbreed voor alleenstaande mannen en vrouwen die levenslange partners willen vinden en in contact willen komen met andere alleenstaanden over de hele wereld.
De uitdaging van het trouwen met iemand uit een ander land zijn de verschillende culturen en tradities. Deze verschillen zorgen ervoor dat we ons moeten aanpassen om tegemoet te komen aan elkaars culturen en om ons aan te passen aan de sociale normen van een buitenlandse samenleving.
Er zijn twee tegengestelde kanten aan het argument van aanpassing aan een vreemde cultuur. De eerste is culturele assimilatie, en de tweede is biculturalisme.
Interculturele huwelijken
Het internet heeft niet alleen meer deuren geopend voor internationaal daten, maar ook voor internationale huwelijken. Internationaal huwelijk bestaat al heel lang, maar pas sinds kort is dit een een haalbare trend voor alleenstaanden die in een ander land willen trouwen. Het internet heeft potentiële singles de kans gegeven om buitenlandse partners te ontmoeten zonder dat ze het buitenland hoeven te bezoeken.
Aan de andere kant, bij internationaal daten komen de uitdagingen kijken bij het wennen aan een buitenlandse partner. De gemeenschappelijke uitdagingen die men tegenkomt bij internationale huwelijken zijn meestal burgerschap, taal en cultuur.
Dankzij de wereldwijde toegang tot Engels onderwijs is Engels een populaire taal geworden voor een taalkundig compromis. Een groot deel van de wereldbevolking spreekt goed Engels, en stijgende cijfers laten zien dat Engels voortdurend wordt gebruikt als communicatiemiddel – online of persoonlijk.
Burgerschap is een andere uitdaging voor buitenlandse huwelijken. Dit kan echter gemakkelijk worden ondervangen vanwege de huidige regelgeving van verschillende landen. De laatste tijd is staatsburgerschap geen groot probleem meer als het gaat om het opstellen van plannen om te trouwen. Bij de meeste internationale huwelijken zijn er procedures voor permanente verblijfsvergunningen ingevoerd om tegemoet te komen aan de buitenlandse echtgenoot, wat dit een van de voordelen maakt van het trouwen met een buitenlander.
Misschien wel de moeilijkste uitdaging, die meestal een blijvende impact zal hebben gedurende het hele huwelijk, zijn culturele verschillen. Culturen variëren enorm tussen landen, en dit is heel duidelijk zichtbaar in de oostelijke en westelijke uithoeken van de wereld. Culturele aanpassing is een voortdurende uitdaging, zelfs na jaren van een internationaal huwelijk.
Culturele assimilatie
De kenmerken van culturele assimilatie conformeren zich in wezen aan een andere cultuur. Dit betekent dat je een culturele identiteit en een reeks sociale normen van een vreemde cultuur boven die van jezelf neemt. Je past je aan het gedrag, de waarden en overtuigingen aan; en voor sommigen zullen ze zelfs de lokale taal overnemen.
Culturele assimilatie kan meestal worden waargenomen bij individuen die verhuizen naar de locatie van hun buitenlandse echtgenoot. Voor sommigen is het een geleidelijke assimilatie met de vreemde cultuur, terwijl het voor anderen een geleidelijke verandering wordt, afhankelijk van de omgeving en sociale normen.
Deze vorm van culturele aanpassing treedt meestal op wanneer beide culturen op zeer verschillende manieren met elkaar contrasteren. Het is vaak moeilijker om een andere cultuur te huisvesten als tradities en gebruiken zelf zeer tegenstrijdig zijn. Dit is het moment waarop assimilatie plaatsvindt, en dit wordt meestal gezien als een behoefte om zich volledig aan te passen aan de omgeving.
Het argument tegen culturele assimilatie is dat het culturele diversiteit verhindert, aangezien de meeste nieuwe leden van de samenleving de neiging hebben zich te conformeren aan de sociale normen. De bereidheid om zich aan te passen aan een nieuwe cultuur wordt door een heleboel factoren beïnvloed.
Voor degenen die ervoor kiezen om te assimileren, wordt dit vrijwillige assimilatie genoemd. Dit betekent dat de persoon er vrijwillig voor kiest om de sociale normen over te nemen of zich eraan te conformeren. Studies tonen aan dat voor degenen die ervoor kiezen om te assimileren, culturele aanpassing gemakkelijker is, en dat zij doorgaans een mindere mate van culturele schok ervaren.
Onvrijwillige assimilatie is wanneer een individu geen andere keuze heeft dan uit noodzaak te assimileren. Dit wordt vaak gedwongen assimilatie genoemd. Dit gebeurt wanneer de enige optie van het individu om zich aan een nieuwe norm aan te passen, is zich te conformeren aan de sociaal-culturele normen van de vreemde omgeving. Deze individuen zouden doorgaans meer stress ervaren als gevolg van een cultuurschok, en het kan zelfs langer duren voordat ze zich volledig hebben aangepast.
Biculturalisme
Biculturalisme is het naast elkaar bestaan van twee zeer verschillende culturen. Dit betekent dat je je aanpast aan de sociaal-culturele normen van de vreemde omgeving, terwijl je je eigen culturele identiteit behoudt. Het is bekend dat biculturalisme de culturele diversiteit in een samenleving verbetert.
Volgens Lucke, Kostova en Roth (2014) zijn er vijf manieren waarop een individu biculturalisme adopteert: compartimentering, integratie, convergentie, inclusie en generalisatie.
Er is sprake van compartimentering wanneer een individu kennis van beide gewoonten bezit, maar deze gescheiden houdt, waarbij hij vaak kiest welke cultuur hij in specifieke situaties wil gebruiken.
Integratie is wanneer een individu kennis heeft van beide culturen en deze cognitief met elkaar verbonden houdt.
Convergentie is wanneer de persoon overlappende gewoonten van elke cultuur kiest om de aanpassing te vereenvoudigen.
Inclusie is wanneer een individu elementen uit beide culturen overneemt zonder volledige kennis van beide.
Generalisatie is in wezen gebaseerd op de oorspronkelijke culturen, maar verschilt van elkaar.
Het proces waarin een persoon zich aanpast, varieert enorm, afhankelijk van hoe verschillend beide culturen zijn. Zeer onderscheidende culturen kunnen tegenstrijdige gewoonten hebben en zullen dus moeilijker in evenwicht te brengen zijn. Studies hebben echter aangetoond dat hoewel het langer duurt om zich aan te passen aan beide culturen, ze doorgaans gemakkelijker de sociaal-culturele normen van de nieuwere omgeving kunnen overnemen, terwijl ze tegelijkertijd hun culturele identiteit behouden.
Culturele assimilatie versus biculturalisme?
Er is een lang debat geweest over sociaal-culturele aanpassingen als het gaat om transnationale en interculturele huwelijken. Zowel culturele assimilatie als biculturalisme vormen solide argumenten tegenover elkaar.
Wat studies hebben aangetoond is dat hoewel biculturalisme de culturele diversiteit in een samenleving ten goede komt, het individuen langer duurt om zich volledig aan te passen aan een nieuwe sociale norm. Dit is het duidelijkst wanneer de twee culturen sterk met elkaar contrasteren. Dit kan ook van invloed zijn op het tijdsbestek waaraan het individu zich volledig kan aanpassen.
Culturele assimilatie laat de culturele identiteit van een individu achter. Het duurt echter korter om zich aan te passen aan de nieuwe sociale normen. De meerderheid van de individuen die zich in een cultuur assimileren, hebben de neiging zich beter aan te passen en zich meer onder te dompelen in de cultuur. Studies hebben aangetoond dat degenen die ervoor kiezen om te assimileren, doorgaans beter betrokken zijn bij hun sociaal-culturele groepen; en sommigen hebben de neiging een proactief lid van de gemeenschap te zijn. Dit is belangrijk wanneer het individu van plan is een permanente inwoner van een buitenlandse gemeenschap te worden.
Cultuur is collectief een belangrijk ding om te overwegen als het gaat om buitenlandse huwelijken. Het kan een opwindende onderneming zijn voor degenen die op zoek zijn naar blijvende liefde, maar je moet ook in staat zijn je aan te passen, te begrijpen, te respecteren en geduldig te zijn met de verschillen die er zijn - cultureel of anderszins.
