Zelfbeschrijving: Ik ben een ongeneeslijke optimist. Ik geloof in mensen en probeer hier en nu te leven. Veel mensen hebben tegenwoordig de neiging om het ‘uitgestelde leven' syndroom te hebben. Ze leven alsof hun leven slechts een repetitie is, en een echt leven begint nadat ze genoeg geld hebben verdiend, het project hebben afgerond of hun kleinkinderen naar school hebben gebracht (kies de juiste variant). Maar deze dag zal misschien nooit komen. Ik wil mijn kans niet missen om van elke dag van mijn leven te genieten, om geliefd en gelukkig te zijn. Ik heb geen haast om te trouwen met de eerste persoon die langskomt, ik wacht liever op een man voor wie onze kennismaking een groot geluk zal zijn en onze familie een klein kasteel zal zijn. Maar ik hoop oprecht dat hij me niet te lang laat wachten.

Opmerkingen: Iemand bij wie ik gewoon mezelf kan zijn.