Kremlin

Het Kremlin

Als gevolg van de intensieve bouwwerkzaamheden aan het Kremlin werd Moskou bekend als de ‘witte steen’ stad". De bouw vond plaats tegen de achtergrond van strijd met de Gouden Horde, Litouwen en rivaliteit met Tver. Het duurde niet lang voordat het nieuwe Kremlin met succes de aanvallen van de legers van grootvorst Olgerd van Litouwen (in 1368 en 1370) afsloeg. Het is waar dat Khan Tokhtamysh in 1380-1382 Moskou aanviel en met een list het Kremlin binnendrong; maar de citadel, en de rest van de stad, werd spoedig herbouwd. Tegen het einde van de 14e eeuw was het Kremlin dicht opeengepakt met verschillende structuren. Het geheel van zijn Het terrein was bedekt met kerken, kloosters en landhuizen van de bedienden van de Grote Prins, topmilitairen en rijke kooplieden.

De 15e eeuw werd gekenmerkt door een verdere groei van de politieke en militaire macht van Moskou. Tegen het einde van de 15e eeuw was de eenwording van de Russische feodale vorstendommen onder het gezag van Moskou, in de belangrijkste, voltooid. Er was één enkele Russische staat gevormd. Grootvorst Ivan III van Moskou werd de grootvorst van heel Rusland.

Het Kremlin

Ivan III lanceerde de wederopbouw van het Kremlin op grote schaal, nadat hij een aantal bekende bouwmeesters had uitgenodigd Italië voor dit doel. Destijds werden Italiaanse bouwers erkend als de beste van Europa. En dus naast bouwers uit Pskov, Novgorod en Vladimir die op bevel van de Grootvorst naar de hoofdstad waren gekomen om deel te nemen aan de bouw van In de stad arriveerde de Italiaanse architect en militair ingenieur Aristotile Fioravanti samen met zijn zoon Andrea en zijn leerling Pietro in Moskou.

De nieuwe kathedraal van de Dormition (1475-1479) was de eerste die werd gebouwd. In 1484-1489 werd ernaast de feestelijke kathedraal van de Annunciatie gebouwd. Vervolgens werden ze in 1505-1508 vergezeld door de kathedraal van de aartsengel. Dit is hoe het opmerkelijke ensemble van Cathedral Square; het oudste plein van Moskou, met zijn drie kathedralen en de sneeuwwitte klokkentoren van Ivan de Grote, kreeg vorm. Nog een andere versiering van het plein is het Paleis der Facetten, de formele ontvangstruimte van het paleis van de Grote Prins. Dit werd gebouwd door Perco Ruffo (Fryazin) en Pietro Antonio Solari (Pyotr Fryazin) van 1487 tot 1491. Aan het begin van de 16e eeuw werd het Kremlin vrijwel volledig gerenoveerd; parallel aan de bouw van het paleis en de kathedralen werden destijds nieuwe Kremlin-muren gebouwd. Gedurende een heel decennium, vanaf 1485, werden de vervallen witte stenen muren en torens geleidelijk afgebroken en vervangen door nieuwe. De bouwwerkzaamheden werden begeleid door Italiaanse architecten.

De nieuwe kathedraal van de Dormition

Het was toen dat het Kremlin zijn huidige contouren kreeg.

De vestingmuren, die een onregelmatige driehoek vormen, zijn 2.235 meter lang, 3,5 tot 6,5 meter dik en 5 tot 19 meter hoog. Bovenop de muren staan 1.045 gevorkte kantelen, van 2 tot 2,5 meter hoog en voorzien van smalle schietgaten. Achter de kantelen en binnen de muur loopt een gevechtsplatform van 2 tot 4 meter breed. Langs de oostelijke muur van het Kremlin, tegenover wat nu de Rode Pleingracht is, 12 meter diep en 32 meter breed, die werd gegraven en gevuld met water. Aan de noordwestkant werd de Borovitsky-heuvel beschermd door de rivier de Neglinnaya en aan de zuidkant door de rivier de Moskva. Zo was het fort van het Kremlin als een eiland aan alle kanten omgeven door water en kon het alleen via ophaalbruggen worden betreden. Het Kremlin was een prachtig voorbeeld van de vestingkunst van die periode.